کد مطلب:315029 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:177
گرگ خاطی
آقای حاج محمد حسن از اهالی روستای قشلاق از توابع گوگان نقل می كند:
حدودا سی سال پیش، روزی این جانب به اتفاق برادرم (محمد رضا) در چراگاه چمن معروف به «جنگ آباد» از اراضی روستای قشلاق، مشغول چرانیدن گله گوسفند بودیم. دام های آقای محمد آقاجان زاده اهل گوگان نیز در بین همین گله بود. چند ساعتی از روز گذشته بود كه نامبرده نزد ما آمد و گوسفندان خویش را از گله ما جدا كرد و می خواست به جای دیگر ببرد و تنها بچراند. اما هنوز چندان از ما فاصله ای نگرفته بود كه ناگهان فریادش بلند شد و ما را به یاری طلبید و گفت: كمك! بیایید، گرگ آمده و به گوسفندانم حمله كرده!
از این رو بنده خودم را با شتاب به او رساندم، دیدم در كنار درخت سنجد ایستاده و دام ها نیز از ترس و وحشت پراكنده اند. گفتیم: بیایید گوسفندان را جمع آوری كنیم و بشماریم تا معلوم شود كه گرگ چند رأس از آنها را كشته است. به هر حال، اطراف را گشتیم و گوسفندان را پیدا كردی. پس از بررسی دقیق معلوم شد، یك رأس بز زخمی شده و یك بزغاله هم گم شده و در بین دام ها موجود نیست.
گفتم: آقا محمد شاید بزغاله را گرگ خورده است؟ او در پاسخ اظهار داشت: بزغاله گمشده نذر حضرت ابوالفضل (علیه السلام) است و گرگ نمی تواند آن را
[ صفحه 614]
بخورد.
خلاصه آن روز هر چه تفحص كردیم از بزغاله خبری نشد. فردای آن روز نیز جستجو نمودیم. هنگام جستجو ناگهان یكی از رفقا صدایمان كرد كه هر چه زودتر بیایید این جا، بالأخره ما هم دویدیم و رفتیم پیش آن رفیق، دیدیم در ساحل آب چاه ایستاده و به یك شبه كه بر روی آب نمایان است، خیره خیره نگاه می كند و آن شبه مانند دم روباه است. خلاصه با هم آن را گرفتیم و بیرون كشیدیم و مشاهده كردیم كه لاشه گرگ بزرگی است كه بزغاله مفقود شده را زیر آب برده و خودش را به روی آن انداخته و خفه اش كرده و كشته است اما نتوانسته بود آن را بخورد بلكه خودش نیز كشته شده بود.
آری ما با چشم خودمان دیدیم كه گرگ خاطی سزای عملش را دیده است! در این موقع صاحب بزغاله یعنی آقای محمد آقاجان زاده، اظهار داشت: من به شما گفتم كه گرگ نمی تواند بزغاله حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) را بخورد. اكنون شما هم مشاهده كردید.
تهیه: سلطان محمدی اهل آذربایجان مقیم حوزه علمیه قم
حدودا سی سال پیش، روزی این جانب به اتفاق برادرم (محمد رضا) در چراگاه چمن معروف به «جنگ آباد» از اراضی روستای قشلاق، مشغول چرانیدن گله گوسفند بودیم. دام های آقای محمد آقاجان زاده اهل گوگان نیز در بین همین گله بود. چند ساعتی از روز گذشته بود كه نامبرده نزد ما آمد و گوسفندان خویش را از گله ما جدا كرد و می خواست به جای دیگر ببرد و تنها بچراند. اما هنوز چندان از ما فاصله ای نگرفته بود كه ناگهان فریادش بلند شد و ما را به یاری طلبید و گفت: كمك! بیایید، گرگ آمده و به گوسفندانم حمله كرده!
از این رو بنده خودم را با شتاب به او رساندم، دیدم در كنار درخت سنجد ایستاده و دام ها نیز از ترس و وحشت پراكنده اند. گفتیم: بیایید گوسفندان را جمع آوری كنیم و بشماریم تا معلوم شود كه گرگ چند رأس از آنها را كشته است. به هر حال، اطراف را گشتیم و گوسفندان را پیدا كردی. پس از بررسی دقیق معلوم شد، یك رأس بز زخمی شده و یك بزغاله هم گم شده و در بین دام ها موجود نیست.
گفتم: آقا محمد شاید بزغاله را گرگ خورده است؟ او در پاسخ اظهار داشت: بزغاله گمشده نذر حضرت ابوالفضل (علیه السلام) است و گرگ نمی تواند آن را
[ صفحه 614]
بخورد.
خلاصه آن روز هر چه تفحص كردیم از بزغاله خبری نشد. فردای آن روز نیز جستجو نمودیم. هنگام جستجو ناگهان یكی از رفقا صدایمان كرد كه هر چه زودتر بیایید این جا، بالأخره ما هم دویدیم و رفتیم پیش آن رفیق، دیدیم در ساحل آب چاه ایستاده و به یك شبه كه بر روی آب نمایان است، خیره خیره نگاه می كند و آن شبه مانند دم روباه است. خلاصه با هم آن را گرفتیم و بیرون كشیدیم و مشاهده كردیم كه لاشه گرگ بزرگی است كه بزغاله مفقود شده را زیر آب برده و خودش را به روی آن انداخته و خفه اش كرده و كشته است اما نتوانسته بود آن را بخورد بلكه خودش نیز كشته شده بود.
آری ما با چشم خودمان دیدیم كه گرگ خاطی سزای عملش را دیده است! در این موقع صاحب بزغاله یعنی آقای محمد آقاجان زاده، اظهار داشت: من به شما گفتم كه گرگ نمی تواند بزغاله حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) را بخورد. اكنون شما هم مشاهده كردید.
تهیه: سلطان محمدی اهل آذربایجان مقیم حوزه علمیه قم